راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه] تشويش است.

همه پليدى‏ ها را در خانه‏ اى نهادند و كليد آن، دروغ است.

از جمله كمكهاى خداوند بر ضد دروغگويان فراموشى است.

دروغگو با دروغگويى خود سه چيز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقيرآميز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.

دروغ، روزى را كم مى كند.

از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا مى كند.

دروغگويى از اخلاق اسلام نيست.

مردى به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كرد: به من اخلاقى بياموزيد كه خير دنيا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.

شما را سفارش مى‏ كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكى همراه است و هر دو در بهشت ‏اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم ‏اند.

در سه چيز راستگويى زشت است: سخن‏چينى، خبر ناخوشايند دادن به مردى درباره زن و فرزندش و تكذيب كردن خبر كسى.

راستگو با راستگويى خود، سه چيز را به دست مى‏آورد: اعتماد، محبت و شكوه (در دل‏ها).

هرگاه خداوند بنده‏اى را دوست بدارد، راستگويى را به او الهام مى‏نمايد.

زشت‏ترين راستگويى، تعريف انسان از خودش مى‏باشد.

شمشير بُرّنده در دست شجاع براى او دشمن شكن تر از راستگويى نيست.

هر كس صداقت و راستگويى پيشه كند، بار زندگى براى او سبك مى شود.

اداى امانت و راستگويى روزى را زياد مى كند و خيانت و دروغگويى باعث فقر و نفاق مى شود.